ଅଷ୍ଟକ ବିହାରୀ ଗୀତା

ଡ଼ାକି କହୁଛୁ ଆମ୍ଭେ ଏବେ

।

ନାମ ଆଶ୍ରିତ ହୁଅ ସର୍ବେ

।।

ଡାଙ୍କେଣୀ ବୁଲିଲେଣି ଆସି

।

ଭ୍ରମିବେ ଗ୍ରାମେ ଗ୍ରାମେ ପଶି

।।

ଦଣ୍ଡଟି ପଡ଼ିବ ନିର୍ଘାତ

।

ପୃଥ୍ୱୀରେ ହେବ ଉଲ୍‌କାପାତ

।।

ଡୋଳେ ନ ଦେଖିଅଛ ତୁମ୍ଭେ

।

ମିଛ କି କହୁଅଛୁଁ ଆମ୍ଭେ

।।

ଡରିବ ଯେବେ ସର୍ବଜନ

।

ନାମରେ ପଶ ହୋ ଶରଣ

।।

ଦାଣ୍ଡରେ ପଡ଼ୁଅଛି ନାମ

।

ଲଭି ଭଜିଲେ ହେବ କ୍ଷମ

।।

ଡିଙ୍ଗର ବୁଦ୍ଧିରେ ନ ପଡ଼

।

ଶ୍ରୀନାମ ବ୍ରହ୍ମ କର ଦୃଢ଼

।।

ଡାକ ଫେରାଇ ତିନିପୁର

।

ଭଣେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମ ଛାର

।।

ଢାଉ ରଙ୍ଗକୁ ଛାଡ଼ ଛାଡ଼

।

ନିଜ ପତିଙ୍କୁ ତୁମ୍ଭେ ଲୋଡ଼

।।

ଢାଳେ ବାନାକୁ ଅନୁସରି

।

ମୁଖେ ଉଚ୍ଚାର ହରି ହରି

।।

ଢାଙ୍କି ରଖିବେ ଶୂନ୍ୟ ବାନା

।

ଭବ ଭୟକୁ ଭଜ ସିନା

।।

ଡେଙ୍ଗୁରା ଦେବେ ତିନିପୁର

।

ଯୋଗ୍ନୀଏ ହେଲେଣି ବାହାର

।।

ଢୋକିବେ ମାନବ ରୁଧିର

।

କର୍ଣ୍ଣରେ ଶୁଣ ସୁଜ୍ଞନର

।।

ଢମାଳି ନୁହ ଫୁଲାପଣ

।

କ୍ଷଣକେ ଭାଜିଯିବ ଟାଣ

।।

ଢୋଲ ପରାୟ ଗଡ଼ୁଥିବ

।

ଭଲ ନ କରେ କଳିଯୁଗ

।।

ଢାଙ୍କୁଣୀ ଭିତରରେ ରହି

।

ଭଣେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମଭୋଇ

।।

ଅଣାକାରକୁ କର ଲୟ

।

ଘୁଞ୍ଚିବ କାଳ ମୃତ୍ୟୁଭୟ

।।

ଅଣଅକ୍ଷରେ ଠାବ କର

।

ମନରେ ହେତୁ କରି ଧର

।।

ଅନ୍ୟାୟ ଦେଖି ଏ ଜଗତ

।

ତେଣୁ ଡରିଲା ଆମ୍ଭ ଚିତ୍ତ

।।

ଅଣପଥରେ ସର୍ବେ ଚାଲି

।

ପାତକ କଲେ ମହିଆଳି

।।

ଅଣାକାରଙ୍କ ଡାକ ଧର୍ମ

।

ତହିଁରେ ଛନ୍ତି ସେହି ବ୍ରହ୍ମ

।।

ଆସ ସତ୍ୱରେ ସ୍ତୁତି କର

।

ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଛାମୁରେ ପଚାର

।।

ଅନନ୍ତ ମହିମାର କଥା

।

ଗୁରୁଙ୍କ ହିତେ ସାମରଥା

।।

ଅଣବିଦ୍ୟାର ମାର୍ଗେ ଥାଇ

।

ଭଣେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମଭୋଇ

।।

ତିମିରି ଘୋଟିଲାଣି ଆସି

।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ତ ନିଶ୍ଚେ ଯିବ ଭାସି

।।

ତିନିପୁରକୁ ଘୋଟି ପାପ

।

ଯୁଗ ହୋଇଛି ଅଗ୍ନିମୁଖ

।।

ସ୍ତିରୀ ହେବାକୁ ବଳବନ୍ତ

।

ଶୁଖି ଯାଉଛି ବାମ୍ପୀତୀର୍ଥ

।।

ତିଳପ୍ରମାଣେ ଜଳଧାରା

।

ତାଡ଼ିଛି ବିଷ ଅଙ୍କ ଭାରା

।।

ତତ୍ତ୍ୱକୁ ଧର ପଞ୍ଚମନେ

।

ରାତ୍ରଦିବସ ଏକଧ୍ୟାନେ

।।

ତେବେ ରହିବ ଜୀବପିଣ୍ତେ

।

ପଡ଼ିବ ନାହିଁ କାଳଦଣ୍ତେ

।।

ତରିବା କଥା ଏବେ ଖୋଜ

।

ସାର ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ହୃଦେ ଭଜ

।।

ତରସ୍ତ ହୋଇ ମନେ ମନ

।

ଭଣେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମସେନ

।।

ଥୋଇଛି ଗୁପତ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ତ

।

ପଡ଼ୁଛି ମହାଘୋର ଦଣ୍ତ

।।

ଥରକୁ ଥର ଏ ମେଦିନୀ

।

ଡାକ ପଡ଼ୁଛି ଉଚ୍ଚେ ପୁଣି

।।

ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ ସହିତେ

।

ଅସତ୍ୟ ହେବାରୁ ସମସ୍ତେ

।।

ସ୍ଥାନକୁ ଭ୍ରଷ୍ଟ ଯେଣୁ କଲେ

।

ଧର୍ମ ଯେ ଶୂନ୍ୟେ ଉଠିଗଲେ।

।

ସ୍ଥବିର କର ମନ ବୁଦ୍ଧି

।

ରଖିବେ କରୁଣା ବାରିଧି

।।

ଥୟ ରହିବ ପଞ୍ଚ ପ୍ରାଣ

।

ସେହୁ ଭଜିବ ନାରାୟଣ

।।

ସ୍ଥିତି ପାଇବେ କଳିକାଳେ

।

ସୁଖେ ରହିବ ରବିତଳେ

।।

ଅଦ୍ୟ ଗାଢ଼ରେ ଦେଇ ଚିତ୍ତ

।

ଭଣିଲେ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ଦର୍ଶନ କର ଉଦେ ଅସ୍ତ

।

ନାମକୁ ଧର ପଞ୍ଚଭୂତ

।।

ଦୟା ହୋଇବ ତେବେ ଯାଇଁ

।

ସେ ପ୍ରଭୁ ମହା ପୁଣ୍ୟ ଦେହୀ

।।

ଦିନ ପାଇଲା ଦେଖୁଁ ଦେଖୁଁ

।

ହିତରେ କହୁଛି ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ

।।

ଦୁର୍ଭିକ୍ଷ ପଡ଼ୁଛି ସଂସାରେ

।

ଅବସ୍ଥା ବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଳୟରେ

।।

ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଦୁଃଖ ଯେବେ ଯିବ

।

ସତ୍ୟଧର୍ମକୁ କର ଠାବ

।।

ଦେଇ ଅଛନ୍ତି ପାଦେ ଧର୍ମ

।

ନ ବୁଝି ହେଉଅଛ ଭମ

।।

ଦାନହିଁ ଦିଅ ଅନ୍ନବସ୍ତ୍ର

।

ତହିଁ ବ ଜିବ କାଳଚକ୍ର

।।

ଦୟାରେ ହୁଅ ପରିତ୍ରାଣ

।

ଭଣେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମସେନ

।।

ଧର୍ମକୁ ସ୍ଥାପ ଘରେ ଘରେ

।

ସତ୍ୟ ପ୍ରଚାର ନିରନ୍ତରେ

।।

ଧରିତ୍ରୀ ଉଶ୍ୱାସ ପାଇବ

।

ପାତକମାନ ପୋଡ଼ିଯିବ

।।

ଧର୍ମପଥକୁ କର ଆଶା

।

ନାହିଁ ବା ଅନ୍ୟଟି ଭରସା

।।

ଧର୍ମେ ଯେ ଆତଯାତ ହେବ

।

ସେ ପ୍ରାଣୀ ସଂସାରେ ରହିବ

।।

ଧରିବ ଯେବେ ଦୃଢ଼ କରି

।

କଳିଯୁଗକୁ ହେବ ପାରି

।।

ଧାଇଁ ଆସୁଛି ଦେଖ କାଳ

।

ପୃଥ୍ୱୀକି ହୋଇବାକୁ ସଲ

।।

ଧରି ସେ ମାଡ଼ି ବସିଲାଣି

।

ସବୁଙ୍କୁ ମେଳଛ କଲାଣି

।।

ଧ୍ୟାଇ ସେ ଗୁରୁପାଦଗତ

।

ଭଣିଲେ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ନାମଟି କଳିଯୁଗେ ସାର

।

ତେଣୁଟି ଚଳୁଛି ସଂସାର

।।

ନିଦ୍ରା ପରାୟେ ପାପ-ପଙ୍କ

।

ଅଙ୍ଗରେ ଘୋଟିଅଛି ଦେଖ

।।

ଦିଶୁଛି ପ୍ରତ୍ୟେକ ନେତ୍ରରେ

।

ବୃକ୍ଷବକଳ ସ୍ୱରୂପରେ

।।

ନାଶୁଛି ପିଣ୍ତ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ତକୁ

।

ଡ଼ୁବାଇ ସତ୍ୟାଦି ଧର୍ମକୁ

।।

ନିସତ ନୁହଁ ସୁଜ୍ଞଜତ

।

କର ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଧର୍ମମାନ

।।

ନବଖଣ୍ତରେ କଳି ପଶି

।

ସବୁଙ୍କୁ କରାଉଛି ଦୋଷୀ

।।

ନିନ୍ଦା କରାଇ ସର୍ବମୁଖେ

।

ଅଚେତ କରାଇ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷେ

।।

ନବ ଅଦ୍ଭୂତେ ପଦେ ଧ୍ୟାଇ

।

ଭଣେ ପାମର ଭୀମଭୋଇ

।।

ପାଷାଣ ହେଲେଣି ଦେବତା

ଉଚିତ ପ୍ରମାଣ ଏ କଥା

।।

ପାତକେ ଏ ପିଣ୍ଡବ୍ରହ୍ମାଣ୍ତ

।

ଛିଣ୍ଡି ଯାଉଛି ଖଣ୍ଡ ଖଣ୍ଡ

।।

ପରଚେ ହୁଅ ଗୁରୁପାଦ

।

ତେବେ ଘୁଞ୍ଚିବପରମାଦ

।।

ପଣ୍ଡିତଜନ ଅଛ ଯହିଁ

।

ବୁଝିବେ ଶ୍ରୋତା ଚିତ୍ତ ଦେଇ

।।

ପୁଣ୍ୟକୁ ବାଞ୍ଛା ଯେବେ ଅଛି

।

ଧର୍ମକୁ ଲୋଡ଼ ଏବେ ବାଛି

।।

ଫେଡ଼ିବ ସକଳ ଦୁର୍ଗତି

।

ପାଇବ ସୁଗତି ମୁକତି

।।

ପିତା ଅଟନ୍ତି ଗୁରୁଦେବ

।

ତାଙ୍କ ଚରଣେ କର ଭାବ

।।

ସେ ପୁଣ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମପଦେ ଧ୍ୟଇ

।

ଭଣେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମଭୋଇ

।।

ଫଳୁଛି କଲା କର୍ମମାନ

।

ଜାଣି ନ ପାରୁଛ ସୁଜନ

।।

ଫଳ ସ୍ମୃତିରେ ଅଛ ମାତି

।

ମାୟାରେ ନ ପାରୁଛ ଚେତି

।।

ଫାଟୁଛି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କପାଳ

।

ତେଣୁ ହୋଇଛି ଖଳବଳ

।।

ଫଟାଇ କହୁଅଛୁଁ ଆମ୍ଭେ

।

ବିବେକ ନ କର ନା ତୁମ୍ଭେ

।।

ଫେଡ଼ିବେ ଯେତକ ସଙ୍କଟ

।

ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ହୃଦେ ଧରି ରଟ

।।

ଫୁଲାପଣରେ ନୁହ ବାଇ

।

କହୁଛି ସଂଶୟ ଫିଟାଇ

।।

ଫୁଟି ଗଲାଣି ତିନିପୁରେ

।

ଧର୍ମ ଫେରୁଛି ସର୍ବଦ୍ୱାରେ

।।

ଫେଡ଼ି ଧର୍ମାଦି ପାଦ ଲିହି

।

ଭଣେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମଭୋଇ

।।

ବାଇ ହେଉଛ ସୁଜ୍ଞ ନର

।

ଏବେ ଉପାୟ ତୁମ୍ଭେ କର

।।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ରହିବ ଯେମନ୍ତ

।

ଇଷ୍ଟଧର୍ମକୁ ପାଳ ନିତ୍ୟ

।।

ବିହି ଦିଅନ୍ତି ଦୟା କ୍ଷମା

।

ସମସ୍ତେ ଭଜ ହେ ମହିମା

।।

ବିରୋଧ ନ କର ଦୀକ୍ଷାକୁ

।

ପଚାର ଧର୍ମ ଅତିଥିଙ୍କୁ

।।

ବ୍ରହ୍ମ ଚଣ୍ଡାଳ ଯୁଗ ଏହି

।

କାହାକୁ ନ ରଖିବ ମହୀ

।।

ବିଷ୍ଣୁ ଭକତ ଏବେ ହୁଅ

।

ମହିମା ଧର୍ମ ଦୀକ୍ଷା ନିଅ

।।

ବଡ଼ ବିଖ୍ୟାତ ଏ ଅଟଇ

।

ଏଥିରୁ ସାର ଆଉ ନାହିଁ

।।

ବ୍ରହ୍ମଭକ୍ତିରେ ଦେଇ ଚିତ୍ତ

।

ଭଣଇ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ଭାରଦା କରି କଳିଯୁଗ

।

ନେଲାଣି ସର୍ବ ଜାତିବର୍ଗ

।।

ଭାରି ହେଲାଣି ଦିନୁଦିନ

।

ହରି ନେଉଛି ପ୍ରାଣୀମନ

।।

ଉତ୍ପାତ ହେଲାଣି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ

।

ସଚରା ପୃଥ୍ୱୀ ନବଖଣ୍ଡ

।।

ଭାସି ଯିବାକୁ ବସିଅଛି

।

ବହୁତ ବେଳ ନୁହେଁ କିଛି

।।

ଭରସା ହେଲାଣି ଏ ଯୁଗ

।

ସରି ଗଲାଣି କଳିଭୋଗ

।।

ଭୟ ନିବାର ନିଜ ମନୁ

।

ଆନ ନ ଦିଶେ ଗୁରୁବିନୁ

।।

ଭାବକୁ ନିକଟ ସେ ଗୁରୁ

।

ଉଦ୍ଧାର କରନ୍ତି ହସ୍ତରୁ

।।

ଭାବି ମୁଁ କରିଅଛି ଆଶ

।

ଗୀତରେ ଭଣେ ଭୀମଦାସ

।।

ମହିମା ନାମ ଆଶ୍ରେକର

।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଅଛ ଯେତେ ନର

।।

ମହୀମଣ୍ଡଳରେ ରହିବ

।

ପୃଥ୍ୱୀକି ବିହନ ହୋଇବ

।।

ମନ ଭିତରେ କର ଭକ୍ତି

।

ନାମ ରହିବ ଯତି ପତି

।।

ମନୁଷ୍ୟ ଜନମ ଲଭିଛ

।

ପଶୁ ପରାୟ ହେଉଅଛ

।।

ମିଛକୁ ଛାଡ଼ି ହୃଦୟରୁ

।

ତେବେ ପ୍ରସନ୍ନ ହେବେ ଗୁରୁ

।।

ମହା ଧନ୍ଦିଳ ଉଠୁଅଛି

।

ନାମ ଭଜିଲେ ହେବ ବାଛି

।।

ମୋହେ ଘୁମିବେ ନରବଂଶ

।

ନରେ ଭକ୍ଷିବେ ନରମାଂସ

।।

ମହିମା ଚରଣକୁ ଧ୍ୟାୟି

।

ଭଣେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମଭୋଇ

।।

ଜାଣୁଛ ଚଉଦଭୁବନ

।

ବ୍ରହ୍ମଅନଳରେ ଦହନ

।।

ଜମ୍ବୁଦ୍ୱୀପରେ ଯେତେ ଅଛ

।

ସାକ୍ଷାତେ ନେତ୍ରେ ତ ଦେଖୁଛ

।।

ଜୀବ ତ ବିପ୍ରସନେ ଆସି

।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଘୋଟିଲାଣି ପଶି

।।

ଜୀବନେ ବଞ୍ଚିବ ଯେମନ୍ତେ

।

ଏବେ ଉପାୟ କର ଚିତ୍ତେ

।।

ଯୋଗ୍ନୀ କାନ୍ତାନୀ ପଲ ପଲ

।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ କରନ୍ତି ଚହଳ

।।

ଜଗତକରତାଙ୍କୁ ଭଜ

।

ଛାଡ଼ି ସଂସାର ମତ ବାକ୍ୟ

।।

ଜାଣୁ ତ ଅଛ ଯେ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ

।

କିମ୍ପା ହେଉଛ ଅବିବେକ

।।

ଜଗତନାଥ ପାଦେ ଚିତ୍ତ

।

ଭଣଇ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ରସା ମେଦିନୀ ଟଳମଳ

।

ଆଗକୁ ନ ଦିଶୁଛି ଭଲ

।।

ରହି ନୋହିବ ବିନା ଧର୍ମେ

।

ଚିତ୍ତ ନିବେଶ ନେଇ ବ୍ରହ୍ମେ

।।

ନର ମନରେ କଲେ ହେଲା

।

ଭବରେ ବୁଡ଼ିଯିବ ଭେଳା

।।

ରଡ଼ି ଛାଡ଼ୁଛୁ ବସୁମତୀ

।

ଭାରା ଯେ ନ ସହଇ ପୃଥ୍ୱୀ

।।

ସ୍ୱାମୀ ନାମକୁ ଆଶ୍ରେକରେ

।

ସତ୍ୟାଦି କର୍ମ ବେଗେ ଧର

।।

ରକ୍ଷା କରିବେ ମହାପ୍ରଭୁ

।

ସମର୍ପି ହୁଅ ବେଗେ ବାବୁ

।।

ରାଷ୍ଟ୍ର ବିପ୍ଲବ ହୋଇଲାଣି

।

କାଳଚକ୍ରହିଁ ଫେରିଲାଣି

।।

ରଖି ଶ୍ରୀ ଗୁରୁପାଦେ ମନ

।

ଭଣେ ପାମର ଭୀମ ହୀନ

।।

ଲାଗିଗଲାଣି ଠାବେ ଠାବେ

।

କାନ୍ତାନୀଗୋଳ ଚାରିଦିଗେ

।।

ଲୁହାର ମଇ ମାଡ଼ିଲାଣି

।

ମଡ଼ା ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ପଡ଼ିଲାଣି

।।

ଲୁହା ଖପର ଜାତ ହୋଇ

।

ପକାଇ ଯାଇଅଛି ନେଇ

।।

ଲଙ୍ଘି ଗଲାଣି ଦେଖୁ ଦେଖୁ

।

ବୋଲିଣ ଏ ତିନି ପୁରକୁ

।।

ଲୟ ଲଗାଅ ପ୍ରଭୁପାଦେ

।

ଏ ଆତ୍ମା ଉଦ୍ଧାରିବ ଯେବେ

।।

ଲକ୍ଷଣ ଆଚାରରେ ଚାଲ

।

ଗୁରୁ ବଚନ ପ୍ରତିପାଳ

।।

ଲଘୁ ପାଇବ ନିଶ୍ଚେ ପଛେ

।

ମହା ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଡାକ ଉଚ୍ଚେ

।।

ଲଭି ଶ୍ରୀ ଗୁରୁ ପାଦଗତ

।

ଭଣିଲେ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ବିଷମ ହେଲା ଏ ସଂସାର

।

ମୋତେ ତ ଦିଶୁଛି ଅସାର

।।

ବହୁତ ଅନ୍ୟାୟ ହେଉଛି

।

ଯୁଗର ସଂଖ୍ୟା ଛିଡ଼ୁଅଛି

।।

ଚଳ ଚଳରେ କଳିଯୁଗ

।

କରୁଛି ମାଡ଼ିବସି ଭୋଗ

।।

ଭ୍ରମି ଯାଉଛ ସର୍ବଲୋକ

।

ଜଗତ ସରିଲାଣି ଦେଖ

।।

ବେଳହୁଁ ନାମ ଆଶ୍ରେ କର

।

ନୋହିଲେ ନ ଦିଶେ ଉଦ୍ଧାର

।।

ବଡ଼ାଇ କହୁଅଛୁଁ ଆମ୍ଭେ

।

ମନେ ନ କର ଆଉ ତୁମ୍ଭେ

।।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ହେଉଛି ପ୍ରଳୟେ

।

ବିଧର୍ମେ ବଞ୍ଚି ନୋହେ କିଏ

।।

ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନକୁ ସାବଧାନ

।

ଭଣେ ପାମର ଭୀମ ହୀନ

।।

ଶୂନ୍ୟ ହେଲାଣି ନବକ୍ଷିତି

।

ଲୋଡ଼ ସେ ପ୍ରଭୁ ଯହିଁଛନ୍ତି

।।

ସକଳ ଦେଇ ସେ ଚରଣେ

।

ଭଗତି ହୁଅ ଅନୁକ୍ଷଣେ

।।

ଶକତ ଗୁରୁ ସେ ଅଟନ୍ତି

।

ସେହି ଚରଣେ କର ପ୍ରୀତି

।।

ସ୍ୱାମୀ ଅଟନ୍ତ ଏ ଜୀବର

।

ସେହୁ ବ୍ରହ୍ମକୁ ଠାବ କର

।।

ସଙ୍କଟ ପଡ଼ିଛି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ

।

ବସୁଧା କାନ୍ଦୁଛି ପ୍ରଚଣ୍ଡେ

।।

ସତ୍ୟକୁ ଆଶ୍ରେ କର ଏବେ

।

ବିସ୍ତାରି କହିଦେଲୁ ଆମ୍ଭେ

।।

ଶୂନ୍ୟ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଧର ଚେତି

।

ତେବେ ପାଇବ ଗତିମୁକ୍ତି

।।

ସେବଇ ଗୁରୁପଦଗତ

।

ଭଣଇ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ଷୋହତି ଆସୁଅଛି ମାଡ଼ି

।

ପଡ଼ୁଛି ଅକାଳ ଘଡ଼୍‌ଘଡ଼ି

।।

ଶୁଭୁଛି କାଳଭୟ କଥା

।

ଶ୍ରୀନାମ ବ୍ରହ୍ମକର ଚିନ୍ତା

।।

ଶାପ ପଡ଼ୁଛି ସେ ବ୍ରହ୍ମରୁ

।

ଅତି ଅନ୍ୟାୟ ଅଧର୍ମରୁ

।।

ଶନିଶ୍ଚରଟି ପଡ଼ିଅଛି

।

ତେଣୁ ଏ ଦଣ୍ଡ ପଡ଼ୁ୍ଅଛି

।।

ଶକତ ହୋଇ ନାମ ଭଜ

।

କ୍ରିୟାକର୍ମକୁ ବେଗେ ତେଜ

।।

ଶୁଣିବା ସାଧୁ ସୁଜ୍ଞଜନ

।

ବ୍ରହ୍ମକର୍ମରେ ଦିଅ ମନ

।।

ସମ୍ଭାଳି ଧର ହୃଦୟରେ

।

ଅପ୍ରତେ ନ କର ଚିତ୍ତରେ

।।

ସଦଗୁରୁଙ୍କ ପଦେ ଧ୍ୟାୟି

।

ଭଣେ ପାମର ଭୀମଭୋଇ

।।

ହରଣ ହୋଇବାରୁ ଫଳ

।

ସମସ୍ତେ ହେଉଛ ବିକଳ

।।

ହରାଇ ପୂର୍ବର ସୁକୃତ

।

ଜାଣି ହେଉଛ ପଶୁମତ

।।

ହତ କରୁଛି କଳି ପାପ

।

ତେଣୁଟି ପଡ଼ୁଛି ସନ୍ତାପ

।।

ହିଂସା ବାଦକୁ ଦୂର କର

।

ମହିଁମା ସାଗରେ ବିହର

।।

ହିତରେ କହୁଅଛୁ ଆମ୍ଭେ

।

କେହି ନ ଯାନ୍ତି କାରସଙ୍ଗେ

।।

ହରିଙ୍କି ଯେ ଭାଜିଲା ତାର

।

ନୋହିଲେ ନୁହନ୍ତି କାହାର

।।

ହେଲାଣି ଯେତେ କଥାମାନ

।

ଏବେ ସମ୍ଭାଳ ସୁଜ୍ଞଜନ

।।

ହାକି କହଇ ଭୀମ ଭୋଇ

।

ଶ୍ରୀଗୁରୁପାଦେ ଚିତ୍ତ ଦେଇ

।।

କ୍ଷମାଦି ସାଗର ସଂସାରେ

।

ଦ୍ୱିଜଏ ବୈଷ୍ଣବ ବେଶରେ

।।

କ୍ଷିତି ମଣ୍ଡଳେ ଭୂମି ଭୋଗେ

।

ଯତି ବେଶରେ ଚାରିଯୁଗେ

।।

ଖେଳୁଅଛନ୍ତି ଦେହ ବହି

।

ଦେବ ମାନବେ ଭେଦ ନାହିଁ

।।

ଖଣ୍ଡିଆ ନୁହନ୍ତି ସେ ପ୍ରଭୁ

।

ଅଙ୍ଗରେ ପୁରିଅଛି ସବୁ

।।

କ୍ଷିନ୍ନବେଶରେ ଚାରି ଯୁଗେ

।

ପାଇନାହାନ୍ତି ବେଦମାର୍ଗେ

।।

ସଞ୍ଚାର କରୁଛନ୍ତି ସେହି

।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ କ୍ଷୀର ନୀର ଦେଇ

।।

ଖଣ୍ଡି ସକଳ ପାପମାନ

।

ମହିମା ଭଜ ସାଧୁଜନ

।।

କ୍ଷମେ ମହିମାପାଦେ ଆଶ

।

କ୍ଷଣେ ଭଣିଲେ ଭୀମଦାସ

।।

କ୍ଷମା ହୋଇବ ଯେବେ ଭାରା

।

ସତ୍ୟକୁ କର ହୋ ପସରା

।।

କ୍ଷତିରେ ଧର୍ମ କର୍ମ କରି

।

ତେବେ ହୋ ଯିବ ସ୍ୱର୍ଗପୁରୀ

।।

ଖଣ୍ଡ ତପସ୍ୟା ହୀନ କର

।

ଆଦ୍ୟରୁ ପ୍ରାନ୍ତଯାଏ ଧର

।।

କ୍ଷମା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ସର୍ବେ ଡାକ

।

ସମସ୍ତେ ହୋଇ ଏକମୁଖ

।।

କ୍ଷିତିରେ ସର୍ବେ ଯିବେ ପଡ଼ି

।

ମାଡ଼ି ଆସୁଛି ଶୂନ୍ୟବଢ଼ି

।।

ଖେଳଟି ସତ୍ୟ କଳି ଆଦି

।

ଏ ଦୁଇ ଲାଗିଛନ୍ତି ବାଦୀ

।।

କ୍ଷିତିମଣ୍ଡଳେ ବାଣ ପଡ଼ି

।

ଏ ପୃଥ୍ୱୀ ଯାଉଅଛି ପୋଡ଼ି

।।

କ୍ଷୟ ଯାଉଛି କାଳ କଳି

।

ଭୀମ ଅର୍କ୍ଷିତ କହେ ଭାଳି

।।

ହରି ନାମକୁ ଆଶ୍ରେ କର

।

କଳିଯୁଗରୁ ହେବ ପାର

।।

ହାଣି ଯାଉଛି କାଳଖଣ୍ଡା

।

ପିଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ କରି ଗୁଣ୍ଡା

।।

ପଡ଼ି ଅବସ୍ଥା ମନ୍ଦଗତି

।

ପାପରେ ଭରିଲାଣି କ୍ଷିତି

।।

ହଜାଇ ହେତୁ ଗୁଣ ବୁଦ୍ଧି

।

ହୃଦରେ ନ ପାରୁଛି ଭେଦି

।।

ହରଷ ହୋଇଲାଣି ଫଳ

।

ଆବର ପୁଷ୍ପ ଫଳମୂଳ

।।

ହୋଇ ଗଲାଣି କଥାମାନ

।

ମନରେ ହେତୁକରି ଜାଣ

।।

ହାସ୍ୟ ନ କର ତୁ ମନରେ

।

ଦେଖ ଭାସୁଛି ଏ ସଂସାରେ

।।

ହିତ କହୁଛି ନରେ ଚେତ

।

ଭଣିଲେ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ଶୂନ୍ୟ ପୁରୁଷ କୃପା କର

।

ଏ ପିଣ୍ଡ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଉଦ୍ଧାର

।।

ଶରଣ ବାରେ ରଖ ରଖ

।

ନିବାର ଅକାଳ ଭୟେକ

।।

ସମ୍ଭାଳ କର ପିଣ୍ଡ ପ୍ରାଣ

।

ପ୍ରଭୁ ତ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଧାରଣ

।।

ସଂସାର ସରିଲାଣି ଦେଖ

।

ନରେ ହେଲେଣି ଗଜମୂର୍ଖ

।।

ସ୍ୱାମୀ ତା ଜାଣିବା ପୁରୁଷ

।

ବିପତ୍ତି କରାଅ ଉଶ୍ୱାସ

।।

ସାହସ କରିଛନ୍ତି ନରେ

।

ମିଛକୁ ଏ ଘୋର ସଂସାରେ

।।

ସମ୍ଭାଳ ଏ ତୁମ୍ଭ ଭଗତ

।

ପୃଥ୍ୱୀ ହେଉଛି ସମାପତ

।।

ସତ କହୁଛି ନରେ ଚେତ

।

ଭଣିଲେ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ସମସ୍ତେ ଗୁରୁ ସେବା କର

।

ଅଲେଖ ନାମ ଅନୁସର

।।

ଶରଣ ପଶ ପାଦତଳେ

।

ଲଜ୍ଜା ନ କର ଏତେବେଳେ

।।

ସମ୍ଭାଳି ରଖିବେ ଶୀଗୁରୁ

।

କରୁଣା ଅଭୟପଞ୍ଜରୁ

।।

ସତ୍ୟକୁ ଯେହୁ ଥିବ ଧରି

।

କଳି କବଳୁ ହେବ ପାରି

।।

ସଂଶୟ ନ କର ମନରେ

।

ତରିବ ଯେଉଁ ପରକାରେ

।।

ସତ୍ୟ ବିଚାର କର ବୁଦ୍ଧି

।

ତେବେ ତରିବି ବାରାନିଧି

।।

ସାଗର ବିପତ୍ତି ଏ ଅଟେ

।

ଏହାକୁ ଖଡ଼ଗ ନ କାଟେ

।।

ଶବଦ ବ୍ରହ୍ମ କରି ଧ୍ୟାନ

।

ଭଣେ ପାମର ଭୀମ ହୀନ

।।

ସ୍ୱର୍ଗ ପାତାଳ ମଞ୍ଚପୁର

।

ଦେଖ ହେଲାଣି ନାରଖାର

।।

ସରି ଯାଉଛି ଦେଖୁ ଦେଖୁ

।

ଗୋଚର ନୋହୁଛି କାହାକୁ

।।

ଶିର ଉପରେ ଛନ୍ତି ପ୍ରଭୁ

।

ଦୂରକୁ ଯାଉଅଛି ସବୁ

।।

ସାର ବ୍ରହ୍ମକୁ ଲୟ କର

।

ସାଧୁଙ୍କ ସେବାରେ ବିହର

।।

ସର୍ବଦା କର୍ତ୍ତା ଅଟେ ଯେହୁ

।

ବୈଷ୍ଣବ ବେଶେ ଛନ୍ତି ସେହୁ

।।

ସ୍ମୃତିପଥରେ ଭେଦ କର

।

ତେବେ ସେ ପାଇବ ଗୋଚର

।।

ସରୁ ସାଧୁତ ଲୋକ ସେହି

।

ଭାଗ୍ୟେ ପାଇଛି ନରଦେହୀ

।।

ଶରଣ ପଶି ନରେ ଚେତ

।

କହଇ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ବ୍ରହ୍ମ କର୍ମାଦି କର ସବୁ

।

ଉଦ୍ଧରି ଦେଇ ଯିବେ ପ୍ରଭୁ

।।

ବାତୁଳ ହେଉଛ କିପାଇଁ

।

ଉତ୍ତମ ନରଦେହ ବହି

।।

ବେଦଶାସ୍ତ୍ରକୁ ଦେଖ ଦେଖ

।

କିପାଇଁ ହେଉଛି ବିମୁଖ

।।

ବହୁତ ହେଲାଣି ଅନ୍ୟାୟେ

।

ଏଥିରେ ସାକ୍ଷୀ ମହୀ କିଏ

।।

ବାଜି ଗଲାଣି କାଳ ଶର

।

ଆତୁର ହେଲାଣି ଶରୀର

।।

ବ୍ରାହ୍ମଣମାନେ ବେଦକ୍ରମେ

।

ଏବେ ହୋ ଚାଲ ସତ୍ୟଧର୍ମେ

।।

ବ୍ରହ୍ମ ପ୍ରଳୟ ଘୁଞ୍ଚିଯିବ

।

ବସୁଧା ଉଶ୍ୱାସ ହୋଇବ

।।

ଭ୍ରହ୍ମ ଜ୍ଞାନକୁ କରି ଲୟେ

।

ଭୀମ ଅର୍କ୍ଷିତ ଫେଡ଼ି କହେ

।।

ଲୟ ଲଗାଅ ପଦ୍ମପାଦ

।

ତେବେ ଘୁଞ୍ଚିବ ପରମାଦ

।।

ଲଙ୍ଘିଣ ଯେଣୁ ଏ ଧର୍ମକୁ

।

ବିପତ୍ତି ପଡ଼ୁଛି ଅଙ୍ଗକୁ

।।

ଲାଗିଗଲାଣି ବ୍ରହ୍ମ ଅନ୍ତେ

।

ବିବେକ ନାହିଁ କାର ଚିତ୍ତେ

।।

ଲୋଭ ମୋହକୁ ଛାଡ଼ି ସର୍ବେ

।

ବଡ଼ାଇ କହୁଅଛି ଆମ୍ଭେ

।।

ଲୟରେ ଭକ୍ତି ଯେ କରିବ

।

ସେ ପ୍ରାଣୀ ସଂସାରୁ ତରିବ

।।

ଲକ୍ଷେ ଯୋଜନେ ଥିଲେ ପ୍ରଭୁ

।

ବିପତ୍ତି ଖଣ୍ଡିବେ ସେ ସବୁ

।।

ଲାବଣ୍ୟ ମୁରତି ଦେଖିବ

।

କଳିରୁ ଯେହୁ ବର୍ତ୍ତିଯିବ

।।

ଲୟ ଲଗାଅ ପାଦଗତ

।

କହଇ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ରଟି ପାରିଲେ ସତ୍ୟ ପାଦେ

।

ମିଳିବ ସୁଧାରସ ଛନ୍ଦେ

।।

ରସା ମେଦିନୀ ଟଳ ମଳ

।

ବୁଡ଼ିଗଲାଣି ଧର୍ମ୍ମକୁଳ

।।

ରହି ପାରିବ ପାନ କରି

।

ନୋହିଲେ ନିଶ୍ଚେ ଯିବ ସରି

।।

ଉଡୁଛି ଅନନ୍ତ ବାସୁକୀ

।

ବିକଳ ହୋଇ ମହାଦୁଃଖୀ

।।

ରଖିବ ଯେବେ ପିଣ୍ଡ ପ୍ରାଣ

।

ଗୁରୁ ଚରଣେ ଦିଅ ମନ

।।

ରିଷ୍ଟରୁ ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବେ

।

ଅଭୟବାନା ଉଡ଼ାଇବେ

।।

ରହିବ ଯୁଗେ ଯୁଗେ କୀର୍ତ୍ତି

।

ହୋଇବ ବ୍ରହ୍ମର ଭକତି

।।

ରକ୍ଷା କରିବେ ପିଣ୍ଡ ପ୍ରାଣ

।

ଭାବି କହଇ ଭୀମ ହୀନ

।।

ଜୀଇଁବ ଯେମନ୍ତ ସୁଜନ

।

ଡାକି କହୁଛି ବୋଲ ଘେନ

।।

ଯାବତ ବିଷୟାକୁ ଛାଡ଼

।

ନାମ ବ୍ରହ୍ମକୁ କର ଦୃଢ଼

।।

ଜାଣୁତ ଅଛ ଯେ ପ୍ରତ୍ୟେକ୍ଷେ

।

ସାହସ ଉଡ଼ୁଅଛି ମୁଖେ

।।

ଯୋଗରେ ରଖ ପିଣ୍ଡ ପ୍ରାଣ

।

ବ୍ରହ୍ମରେ ନ କର ଭ୍ରମଣ

।।

ଜାଗ୍ରତ କରି ଏବେ ଧର

।

ସକଳ କର୍ମ ଦୂର କର

।।

ଯମ ଭୁବନକୁ ନ ଯିବ

।

ଅଭୟ ପଞ୍ଜରେ ପଶିବ

।

ଜଗି ପାରିଲେ ଆଗ ପଛ

।

ମୁଖରେ ନ ଆସିବ ମିଛ

।।

ଜଗତ କରତାକୁ ଧ୍ୟାୟି

।

କହେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମ ଭୋଇ

।।

ମହିମା ଭଜ ସର୍ବଜନ

।

ଯେ ଅଛ ଧରଣୀ ସୁଜନ

।।

ମହୀମଣ୍ଡଳେ ସେ ରହିବ

।

କଳଙ୍କୀ ସ୍ୱରୂପ ଦେଖିବ

।।

ମନ ପବନ ଏକ କରି

।

ଯେହୁ ଭଜିବ ଦୃଢ଼େ ଧରି

।।

ମହାପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ସେ ପାଇବ

।

ସତ୍ୟରେ ବିହନ ହୋଇବ

।।

ମହିମା ରଖିବ ସଂସାରେ

।

କେହି ନୁହନ୍ତି ରଖିବାରେ

।।

ମହତ ଉତ୍ତମ ପୁରୁଷ

।

ଅଟନ୍ତି ଭଗତ ବିଶ୍ୱାସ

।।

ମିଛକୁ ଛାଡ଼ି ସତ କହ

।

ପ୍ରଭୁ ଆଶ୍ରିତେ ସର୍ବେ ରୁହ

।।

ମହିମା ଚରଣେ ଶରଣ

।

ଭଣେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମ ହୀନ

।।

ଭରସା ହେଉଛି ଏ ଯୁଗ

।

ତେଣୁ ନାଶୁଛି ଚାରିଯୁଗ

।।

ଭାବେ ମଜ୍ଜିଲେ ଆତ୍ମା ଚିହ୍ନି

।

ତେବେ ଲଭିବ ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନୀ

।।

ଭରସା କରି ଗୁରୁପାଦ

।

ତେବେ ସେ ଘୁଞ୍ଚିବ ପ୍ରମାଦ

।।

ଭାସି ଯାଉଛି ନବଖଣ୍ଡ

।

ପୁଣ୍ୟ ପବିତ୍ର କର ପିଣ୍ଡ

।।

ଭାଇ ବନ୍ଧୁର ସ୍ନେହ ଛାଡ଼

।

ଆତ୍ମା ଭକ୍ତିରେ କର ଦୃଢ଼

।।

ଭାବନା ଲୋକ ସିନା ଏହି

।

ଅଭାବେ ନ ରହନ୍ତି କେହି

।।

ଭ୍ରଷ୍ଟ ଯେ ହୋଇଲାଣି ପୃଥ୍ୱୀ

।

ଥୟ ନୋହୁଛି କାହା ମତି

।।

ପଡ଼ି ସେ ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଚରଣ

।

ଗୀତାରେ ଭଣେ ଭୀମ ହୀନ

।।

ବ୍ରହ୍ମ ଜ୍ଞାନକୁ କର ଲୟ

।

ଘୁଞ୍ଚିବ କାଳଦଣ୍ଡ ଭୟ

।।

ପଦୁପାଦକୁ କର ଲୟେ

।

ବ୍ରହ୍ମରେ ପଖାଳ ଏ କାୟେ

।।

ବ୍ରହ୍ମରେ ରଖ ପଞ୍ଚମନ

।

ବଶ ହୋଇବେ ନାରାୟଣ

।।

ବୁଦ୍ଧିକି କରି ଆଗୁ ସାର

।

ଅନାମ ବ୍ରହ୍ମରେ ପ୍ରଚୁର

।।

ବଡ଼ିମା କଥା ଛାଡ଼ ଚିତ୍ତୁ

।

ନିଜ ନାମକୁ କର ହେତୁ

।।

ବଳାଅ ଗୁରୁପାଦେ ମତି

।

ପୂର୍ବ ହେତୁକୁ ଧର ଚେତି

।।

ବୁଝି ବିଚାରି କାର୍ଯ୍ୟ କର

।

ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଆଜ୍ଞାରେ ବିହର

।।

ବ୍ରହ୍ମରେ ହୋଇ ଆତଜାତ

।

ଭାବେ ଭଣଇ ଭୀମ ଭକ୍ତ

।।

ଫିଟାଇ କହୁଅଛି ଆମ୍ଭେ

।

ଏକାନ୍ତ ଭାବ କର ସର୍ବେ

।।

ଫୁଲା ପଣକୁ ଦୁରେ ଏଡ଼ି

।

କପଟ କଥାମାନ ଛାଡ଼ି

।।

ଫରୁଆ ଭିତରେ ପଡ଼ିଛି

।

ନିଷ୍କାମ ନ କଲେ ନ ବଞ୍ଚି

।।

ଫଳକୁ ଦେଖି ବାଇ ନୁହ

।

ସାର୍ଥକ କର୍ମେ ମନ ଥୁଅ

।।

ଫଳ ସ୍ମୃତିରେ ନୁହ ବାଇ

।

କହୁଛି ସଂଶୟ ଫିଟାଇ

।।

ଫିସାଦ କଥାମାନ ଛାଡ଼

।

ଏକାନ୍ତ ନାମ ବ୍ରହ୍ମେ ଜଡ଼

।।

ଫନ୍ଦାକୁ ଦୃଢ଼ କରି ଧର

।

ଅଲେଖ ବ୍ରହ୍ମରେ ବିହର

।।

ଫୁଙ୍କା ବନ୍ଧରେ ଦେଇ ଚିତ୍ତ

।

ଆତ୍ମା ଭକ୍ତିରେ ଦିଅ ମନ

।।

ପୁଣ୍ୟରେ ପଖାଳ ଏ କାୟେ

।

ତେଣୁଟି ବ୍ରହ୍ମ ଘଟେ ରହେ

।।

ପରତେ ହୁଅ ଅଲେଖଙ୍କୁ

।

ଶରୀରେ ଭେଦ କର ତାଙ୍କୁ

।।

ପାରି କରିବେ ଏ ଦୁସ୍ତରୁ

।

ଏ ଘୋର ସଂସାର ସାଗରୁ

।।

ପିଣ୍ଡରେ ପୂରିଅଛି ସେହି

।

ସ୍ମୃତିରେ ଭେଦ କଲେ ପାଇ

।।

ପୂର୍ଣ୍ଣନନ୍ଦଟି ଅଟେ ପୁର୍ଣ୍ଣ

।

ବାହାରେ ଭ୍ରମୁଛି ସୁଜନ

।।

ପୃଥ୍ୱୀ ପ୍ରଳୟ ହେବ ଦେଖ

।

ଜୀବକୁ ବ୍ରହ୍ମରନ୍ଧ୍ରେ ରଖ

।।

ପୂର୍ଣ୍ଣ ବ୍ରହ୍ମରେ ମୁଖେ ଘୋଷ

।

ମହିମା ସାଗରରେ ପଶ

।।

ନାମଟି ଚାରିଯୁଗେ ସତ୍ୟ

।

ବ୍ରହ୍ମରେ ପାଇଟି ମୁକତ

।।

ନିଶି ଦିବସ ଲୟ କର

।

ଶୂନ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମକୁ ଦୃଢ଼େ ଧର

।।

ନିସତ ନୁହ ସୁଜ୍ଞଜନ

।

ଏକ ବ୍ରହ୍ମକୁ କର ଧ୍ୟାନ

।।

ନରେ ହୋଇଲେ ମନେ ଦୁଜା

।

ପଶ୍ଚାନ୍ତେ ପାଇବଟି ସଜା

।।

ନୟନ ଥାଉ ଥାଉ ଜଣା

।

ମାୟାରେ ହେଉଅଛ ବଣା

।।

ନାରୀ ପୁରୁଷ ଏକାବେଳେ

।

ବିହର ଅଲେଖ ମଣ୍ଡଳେ

।।

ନାମ ବ୍ରହ୍ମକୁ କର ଲୟେ

।

ଭୀମ ଅର୍କ୍ଷିତ ଫେଡ଼ି କହେ

।।

ଧର୍ମରେ ହୁଅ ଆତଯାତ

।

ମୁକ୍ତି ହୋଇବ ପରାପତ

।।

ଧର୍ମରେ ରହିବ ଧରଣୀ

।

ସପତ ସାଗର ମେଦିନୀ

।।

ଧାରଣା କର ନିରିବେଦ

।

ଶରୀରେ ଭେଦକୁ ସମ୍ପାଦ

।।

ଧରି ମୁଖରେ ଦୃଢ଼େ ଜପ

।

ଯେବେ ଦେଖିବ ବ୍ରହ୍ମରୁପ

।।

ଧର୍ମଟି ଶୂନ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମ ଅଟେ

।

ପୂରି ରହିଛି ସର୍ବ ଘଟେ

।।

ଧରି ହୃଦରେ ଦୃଢେ ଭଜ

।

ବିଷୟା କର୍ମମାନ ତେଜ

।।

ଧର୍ମ ନାବରେ ବସ ସବୁ

।

ଭୟରୁ ଉଦ୍ଧାରିବେ ପ୍ରଭୁ

।।

ଧ୍ୟାୟି ଶ୍ରୀଗୁରୁ ପାଦଗତେ

।

ଭଣିଲେ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ଦାନହିଁ ଦିଅ ପିଣ୍ଡପ୍ରାଣ

।

ସୁମରି ଶ୍ରୀଗୁରୁ ଚରଣ

।।

ଦୟା ହୋଇବ ତେବେ ଯାଇଁ

।

ନିଶ୍ଚିନ୍ତେ ରହିବ ଏ ମହୀ

।।

ଦଇବ କରତା ଅଟନ୍ତି

।

ଭାବିଲେ ସେ ଦୃଶ୍ୟ ହୁଅନ୍ତି

।।

ଦିନ ପାହିଲା ହେଲା ଶେଷ

।

ପଡ଼ୁଛି ଅକାଳ ଭବିଷ

।।

ଦୁସ୍ତରୁ ବଞ୍ଚିବ ଯେମନ୍ତେ

।

ଧର୍ମ୍ମକୁ ଆଶ୍ରେ କର ଚିତ୍ତେ

।।

ଦହ୍ୟ ହେଉଛି ଏ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ

।

ଆବର ପୃଥ୍ୱୀ ନବଖଣ୍ଡ

।।

ଦୋସରା ସତ୍ୟଯୁଗ ହେବ

।

ଏଥିକୁ ଧର୍ମ ଚାହିଁଥିବ

।।

ଦୟାଳୁ ପୁରୁଷ ଚରଣ

।

ସୁମରି ଭଣେ ଭୀମ ହୀନ

।।

ଥରକୁ ଥର କାଳକୂଟ

।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ପଡ଼ିବ ସଙ୍କଟ

।।

ଥରିବ ଏ ନବ ମେଦିନୀ

।

କାଳ ଘୋଟିବ ପୁର ତିନି

।।

ଥୋଇ ଅଛନ୍ତି ୟାକୁ ଗୁରୁ

।

କରୁଣା ଅଭୟ ପଞ୍ଜରୁ

।।

ସ୍ଥିତି ପାଇବେ ସତ୍ୟ ଯୁଗେ

।

କଳିରୁ ଯେହୁ ବର୍ତ୍ତିଥିବେ

।।

ସ୍ଥାବର ଜଙ୍ଗମ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତେ

।

ମହା ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଲୋଡ଼ ଚିତ୍ତେ

।।

ଥୟେ ରହିବ ପିଣ୍ଡେ ପ୍ରାଣ

।

ଯେହୁ ଭଜିବ ନାରାୟଣ

।।

ଥିଲାର କଥା ମାନ ସର୍ବେ

।

ଗୋପନ ହୋଇଲାଣି ଏବେ

।।

ସ୍ଥବିର କର ବୁଦ୍ଧିଚିତ୍ତ

।

କହଇ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ତ୍ରିକାଳ ବିପତ୍ତି ଏ ଆସି

।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ପକାଉଛି ନାଶି

।।

ଲାଗିଛି ତ୍ରିଗୁଣ ଦଉଡ଼ି

।

ସକଳ ପଡ଼ୁଅଛି ଝଡ଼ି

।।

ତରିବା ବାଟ ସର୍ବେ କର

।

ନିଜ ନାମକୁ ଦୃଢ଼େ ଧର

।।

ତ୍ରିପୁର ପ୍ରଳୟ ହେଉଛି

।

କେ ଅଛି କ୍ଷମା କର କିଛି

।।

ତିଆରି କହୁଅଛୁ ଆମ୍ଭେ

।

ଅଖଣ୍ଡ ଯଜ୍ଞ କର ତୁମ୍ଭେ

।।

ତେବେ କରିବ ଜଳ ବୃଷ୍ଟି

।

ପାଳିବ ନବଦ୍ୱୀପା ସୃଷ୍ଟି

।।

ଟାକି ପାରିଲେ ଅଛି ଏବେ

।

ନୋହିଲେ ଭାସିଯିବେ ସର୍ବେ

।।

ତିନି ଭୁବନେ ତାଙ୍କ ଦେହୀ

।

ବିସ୍ତାରି କହେ ଭୀମ ଭୋଇ

।।

ଅନାଦି ବ୍ରହ୍ମ ଆଶ୍ରେ କର

।

ରଖିବେ ଅଭୟ ପଞ୍ଜର

।।

ଅଣଅକ୍ଷରେ ଦିଅ ଚିତ୍ତ

।

ମୁଖେ ଉଚ୍ଚାର ସତ୍ୟବ୍ରତ

।।

ଅନନ୍ତ ଗର୍ଭରେ ରହିବ

।

ଜନ୍ମ ମରଣରୁ ତରିବ

।।

ଅକ୍ଷ ଅକ୍ଷରେ କର ତତୁ

।

ପାଇବ ପୂର୍ବ ଜନ୍ମ ହେତୁ

।।

ଅଣ ସାଧନା କର ଏବେ

।

ହେତୁ ରହିବ ଚାରିଦିଗେ

।।

ଅଣ ବିକାରେ କର ସଙ୍ଗ

।

ଲୀନ ହୋଇବ ବ୍ରହ୍ମଅଙ୍ଗ

।।

ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମରେ ମିଶିବ

।

ଅଶେଷ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଦିଶିବ

।।

ଅନାଦି ଗୁରୁପାଦେ ଚିତ୍ତ

।

ଭଣିଲେ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ଢୁକିଲା କାଳବେଳ ଆସି

।

କେ ଅଛି ପ୍ରଭୁ ଦାସ ଦାସୀ

।।

ଢଳି ପଡ଼ିବ ଦେଖ ଦେଖ

।

ଶୂନ୍ୟ ବ୍ରହ୍ମଙ୍କୁ ଉଚ୍ଚେ ଡାକ

।।

ଢାଙ୍କୁଣୀ ଭିତରେ ରଖିବେ

।

ଅଶେଷ ଭୟ ନିବାରିବେ

।।

ଢମାଳି ନୁହ ସାଧୁଜନ

।

ଅଲେଖ ବ୍ରହ୍ମେ ଦିଅ ମନ

।।

ଢାଳେ ବାନାକୁ ଆଶ୍ରେ କର

।

ଆନନ୍ଦ ସାଗରେ ବିହର

।।

ଢୋକି ପିଇବ ମକରନ୍ଦ

।

ଘୁଞ୍ଚିବ ମାୟା ମୋହ ଦ୍ୱନ୍ଦ

।।

ଢୁଳାଇ ପଡ଼ିବ ଜଗତ

।

ଏବେ ହୋ ହେତୁକରି ଚେତ

।।

ଢଳି ପଡ଼ିଛି କ୍ଷମା କର

।

କହେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମ ଛାର

।।

ଡାକି କହୁଛୁ ଆମ୍ଭେ ଉଚ୍ଚେ

।

ଦୋଷ ନ ଦେବ ଆଉ ପଛେ

।।

ଡକା ପଡ଼ିଛି ତିନିପୁରେ

।

ଚେତାଇ ଧର ସୁଜ୍ଞନରେ

।।

ଡାଳକୁ ଛାଡ଼ି ମୂଳ ଧର

।

କଳିକାଳରୁ ହେବ ପାର

।।

ଡ଼ିଙ୍ଗର ସଙ୍ଗତେ ନ ପଡ଼ି

।

ବିଷୟା କଥାମାନ ଛାଡ଼ି

।।

ଡୋଳାରେ ଦେଖୁଅଛ ଯେତେ

।

ବହିତ ଗଲେଣି ସମସ୍ତେ

।।

ଡେଙ୍ଗ ଜଗତିର ଉପର

।

ତହିଁ ଅଛନ୍ତି ଅଣାକାର

।।

ଡରିଲେ ଲଭି ନୋହେ ତାଙ୍କୁ

।

ଛନ୍ଦି ଦେଉଛ ଦେଖୁ ଦେଖୁ

।।

ଡଙ୍ଗରା ପରାୟକ ହୋଇ

।

ଭାବେ ଭଣିଲେ ଭୀମ ଭୋଇ

।।

ଠଉର ନ ଦିଶଇ ବୁଦ୍ଧି

।

କଳି ହେଲାଣି ବାରାନିଧି

।।

ଟାଣମାନଙ୍କୁ ଭାଙ୍ଗି ଦେଇ

।

ଧର୍ମକୁ ଦେଲାଣି ବୁଡ଼ାଇ

।।

ଠାକୁର ପାଦେ ସେବା କର

।

ନିଷ୍କାମ ବ୍ରହ୍ମରେ ବିହର

।।

ଠେଲି ଲହରୀ ଆସୁଅଛି

।

ଉପାୟ ନ ଦିଶୁଛି କିଛି

।।

ଠୁଳ ଶୂନ୍ୟକୁ କର ଲୟ

।

ହୃଦରୁ ଛଡ଼ାଇ ସଂଶୟ

।।

ଠିକଣା କରି ନାମ ଧର

।

ହୃଦରେ ସୁବୁଦ୍ଧି ବିଚାର

।।

ଠକି ଦେଲାଣି କଳିଯୁଗ

।

ବୁଡ଼ାଇ ଦେଇ ଧର୍ମନାବ

।।

ଠିଆ ହୋଇଛି କରଯୋଡ଼ି

।

ଭୀମ ଅର୍କ୍ଷିତ କହେ ଫେଡ଼ି

।।

ଟାପରା କରି କଳିକାଳ

।

ମହତ ନେଲାଣି ସକଳ

।।

ଟାଣ ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଦୃଢ଼େ ଧର

।

କଳିଯୁଗରୁ ହେବ ପାର

।।

ଟେକି ରଖିବେ ଭବାର୍ଣ୍ଣବୁ

।

ଅନ୍ଧାର ଯାମିନୀରେ ପ୍ରଭୁ

।।

ଟାଣ ଉପାଡ଼ି ଫିଙ୍ଗୁଅଛି

।

କାହାରି ଟାଣ ନ ରଖୁଛି

।।

ଟଳି ନ ପଡ଼ି ଦମ୍ଭେ ଥାଅ

।

ଗୁରୁ ଚରଣେ ଚିତ୍ତ ଥୁଅ

।।

ଟିଆକୁ କଲାଣି ନିକଟ

।

ପଡ଼ୁଛି ନାନା ନଟ କୁଟ

।।

ଟାକି ପାରିଲେ ବେନି ଘଡ଼ି

।

ଯୋଗୀଏ ପଳାଇବେ ଛାଡ଼ି

।।

ଟିକା ଯେ ମାତ୍ର ଏବେ ଅଛି

।

ଭୀମ ଅର୍କ୍ଷିତ କହେ ବାଞ୍ଛୁ

।।

ନିଶି ଦିବସେ ଲୟ କର

।

ଅନାମ ବ୍ରହ୍ମରେ ବିହର

।।

ଅମଡ଼ା ଅପଡ଼ା ସେ ଭୂଇଁ

।

ଅନାମ ଯେହୁ ନାମ ନାହିଁ

।।

ନିଷ୍କାମ ସେହି ଅଟେ ପୁର

।

ସେହି ସ୍ଥାନକୁ ଆଶ୍ରେ କର

।।

ନିଗମ ଅଛି କି ତହିଁରେ

।

ଭଜ ନ ପାରେ ସେହୁ ପୁରେ

।।

ନିଷ୍ଠାରେ ନାମ ହୁଏ କାଳ

।

ନ ଯାଏ ଅଲେଖ ମଣ୍ଡଳ

।।

ନାରୀ ପୁରୁଷ ହୋଇ ଏକ

।

ଅଟନ୍ତି ସେମାନେ ବିବେକ

।।

ନୂଆ ହୋଇବ ଏହୁ ପୃଥ୍ୱୀ

।

ତେଣୁ ଲାଗୁଛି ଉତପତ୍ତି

।।

ନିଷ୍କାମ ବ୍ରହ୍ମେ ଦେଇ ଚିତ୍ତ

।

ଭଣିଲେ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ଝଞ୍ଜିଣ ଭିତରେ ନ ପଡ଼

।

ନିଜ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଏବେ ଲୋଡ଼

।।

ଝଟତି ବୁଝିବେ ସେ କଥା

।

ହୃଦରୁ ଛଡ଼ାଇବେ ଚିନ୍ତା

।।

ଝଟକ ବିଦ୍ୟୁ ତାଙ୍କ ରୂପ

।

ଏହି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ ଥିବେ ଦେଖ

।।

ଝାଡ଼ ପର୍ବତ ବନେ ଖୋଜ

।

ବେଦ ଶାସ୍ତ୍ରକୁ ପଢ଼ି ବୁଝ

।।

ଯାବତ ଭିତରେ ଯେ ପ୍ରଭୁ

।

ସେଠାରେ ଲୋଭ ଅଛି ବାବୁ

।।

ଝଲକ ରୂପେ ନାହିଁ ମିଳେ

।

ଆତ୍ମା ବିନୋଦେ ବ୍ରହ୍ମତଳେ

।।

ଝଡ଼ି ପଡ଼ିବ ସର୍ବେ ଦେଖ

।

ସମ୍ଭାଳି କର ହେ ବିବେକ

।।

ଝିମିଟେ ଧାଇଁ ପାଦ ଗତ

।

ଭଣିଲେ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ଯତ୍ନ କରିଣ ନାମ ଭଜ

।

ହୃଦରୁ ସର୍ବ କର୍ମ୍ମ ତେଜ

।।

ଜାନୁ ଯୌବନ ଦିଅ ଦାନ

।

ଦାସ ପଣରେ ନିଅ ଦିନ

।।

ଜାଣି ଆତ୍ମାରେ ଭଜ ସର୍ବ

।

ତେବେ ରହିବ ପିଣ୍ଡ ଜୀବ

।।

ଜାଣିଥା ଆଗକୁ ପଛକୁ

।

ପସରା ନ କରି ମିଛକୁ

।।

ଯଶ ନେବାକୁ ବସିଅଛି

।

ପାପରେ ଆପ କଟାଉଛି

।।

ଯୋନି ଜନମ ଜୀବ ଯେତେ

।

ଶରଣ ପଶ ହେ ସମସ୍ତେ

।।

ଯାବତ ବିପତ୍ତି ଘୋଟିବ

।

ନାନା ପାପରେ ଆଶା ଯିବ

।।

ଜାଗ୍ରତେ ଧରିଥା ପୟର

।

ଭଣେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମ ଛାର

।।

ଛପନା କୋଟି ଜୀବ ଯେତେ

।

ଶରଣ ପଶ ହେ ସମସ୍ତେ

।।

ଛାୟାରେ ହୁଅ ପ୍ରତିପାଳ

।

ବୃକ୍ଷ ମୂଳକୁ ସର୍ବେ ଚଳ

।।

ଛତ୍ର ପରାୟେ ପାଦ ବିନ୍ଦ

।

ରଖିବେ ସେ ଅନାଦି କନ୍ଦ

।।

ଛାନିଆଁ ନୁହ ସର୍ବଜନ

।

ଗୁରୁ ପାଦରେ କର ଧ୍ୟାନ

।।

ଛାତିକି ଦମ୍ଭ କରି ସର୍ବେ

।

ଯାହା ସେ କହିଥିଲେ ପୂର୍ବେ

।।

ଛାଡ଼ୁ ଏ ଯୁଗର ସକ୍ଷମ

।

ପ୍ରଭୁ ବିତର୍କେ ନାହିଁ କ୍ଷମ

।।

ଛାଡ଼ି ଅଲଗା ହୋଇଛନ୍ତି

।

ଗୁପତେ ସର୍ବେ ଦେଖୁଛନ୍ତି

।।

ଛଡ଼ ବେଦରେ ଦେଇ ମନ

।

ଭଣେ ପାମର ଭୀମସେନ

।।

ଚରଣ ତଳେ ଆଶ୍ରେ କର

।

ଅକ୍ଷୟ ହୋଇବ ଶରୀର

।।

ଚେତାଇ ଧର ନିଜ ପିଣ୍ଡେ

।

ଚେତାଟି ରହିବ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡେ

।।

ଗୁରୁଚରଣେ ଆଶ୍ରେ କର

।

ସଦ୍‌ଗୁରୁଙ୍କୁ ସେବା କର

।।

ଚର୍ମର ଦେହ ହୀନମାନ

।

କେତେହେଁ ହେଉଛ ମଉନ

।।

ଚାପି ଆସୁଛି ମାଡ଼ି କଳି

।

ଦାଣ୍ଡରେ ପଡ଼ିଛି ବୋବାଳି

।।

ଚମକ ପଡ଼ୁଛି ସଂସାରେ

।

ଧନ୍ଦିଣ ମରୁଛ ମିଛରେ

।।

ଚକ୍ର ଭେଦୁଛି କାଳ ପ୍ରାୟେ

।

ଲାଗି ଯାଉଛି ସର୍ବ ଦେହେ

।।

ଚିତ୍ତକୁ ବ୍ରହ୍ମରନ୍ଧ୍ରେ ଥୋଇ

।

ଭଣେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମଭୋଇ

।।

ଅଣ ଲେଖାକୁ ସର୍ବେ ଧର

।

ଆନନ୍ଦ ସାଗରେ ବିହର

।।

ଉଲଟି ଅଦ୍ୟ ଅଣାକାର

।

ଛପନ କୋଟି ଅବତାର

।।

ଅନାଦି ବ୍ରହ୍ମ ସେ ଅଟଇ

।

ଆତ୍ମାରେ ନିମଜ୍ଜି ଲେ ପାଇ

।।

ଅହିଂସା ହୁଅ ସର୍ବଜନ

।

ହିଂସାରେ ନାହିଁ ବ୍ରହ୍ମଜ୍ଞାନ

।।

ଅଡ଼ୁଆ କଥାରେ ନ ପଶ

।

ଅରୂପ ବ୍ରହ୍ମ ନୁହେ ଦୃଶ୍ୟ

।।

ଅରୂପ ବୋଲି ଯାହା କହି

।

ରୂପ ଅଛଇ ରୂପ ନାହିଁ

।।

ଅଣ ଅକ୍ଷରେ କର ଲୟ

।

ଅନାଦି କରିବେ ବିଜୟ

।।

ଆଶ୍ରୟ କରି ପାଦଗତ

।

ଭଣିଲେ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ଘଟରେ ନିରୂପଣ କର

।

ଆତ୍ମା ଗୋଚରେ ତାଙ୍କୁ ଧର

।।

ଘଟରେ ଘାଟିଆ ଅଛନ୍ତି

।

ଏ ଆତ୍ମା ଉଦ୍ଧାର କରନ୍ତି

।।

ଘୋର ବନଟି ଦେହ ଜାଣ

।

ଯେ ରୁପେ ହେବ ପରିତ୍ରାଣ

।।

ଘଟରେ ପୁରିଛନ୍ତି ସେହି

।

ଜୀବନ ଲିଙ୍ଗ ପ୍ରାୟ ହୋଇ

।।

ଘାଣ୍ଟି ହେଉଛି ବିଅର୍ଥରେ

।

ପ୍ରଭୁ ଅଛନ୍ତି ଏ ଘଟରେ

।।

ଘୋଟିଅଛନ୍ତି ରୁମ ଚର୍ମ

।

ଅସ୍ଥି ମାଂସରେ ସେହୁ ବ୍ରହ୍ମ

।।

ଘନ ଗର୍ଜନ ପ୍ରାୟ ହୋଇ

।

ଚେତା ଶବଦେ ସଙ୍ଗେ ରହି

।।

ଘୋର ଅନ୍ଧାର କଳି ଜାତ

।

ଭଣିଲେ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

ଜ୍ଞାନ ସାଗରେ ସର୍ବେ ବୁଡ଼ି

।

ଆଗତ କଥାମାନ ହୁଡ଼ି

।।

ଗୁରୁ ଅଟନ୍ତି ଜ୍ଞାନ ଭାର

।

ଦର୍ଶନେ କରନ୍ତି ନିସ୍ତାର

।।

ଗତିକି ଯେବେ ଇଚ୍ଛା ଅଛି

।

ଗତିକି ଲୋଡ଼ ବେଗେ ବାଛି

।।

ଗହାଗତକୁ କର ହେତୁ

।

ଗର୍ଭ ବାସନା ମନେ ତତୁ

।।

ଗଢ଼ୁ ଅଛନ୍ତି ବାଡ଼ିପଥେ

।

ଯେବଣ ବ୍ରହ୍ମ ଥିଲେ ଗୁପ୍ତେ

।।

ଗଲାଣ ଚାରି ଧର୍ମ୍ମ ଉଠି

।

ଅବସ୍ଥା ହୋଇ ନାବ ସୃଷ୍ଟି

।।

ଛାଣି ନେଲେଣି କଳ ସବୁ

।

ସେଯେ ଅଲେଖ ମହାପ୍ରଭୁ

।।

ଗୁରୁଚରଣେ ଦେଇ ଚିତ୍ତ

।

ଭଣିଲେ ଭୀମ ଅରକ୍ଷିତ

।।

କ୍ଷେମେ ହୋଇବ ଏ ସଂସାର

।

ବିଚାର କର ସୁଜ୍ଞନର

।।

କ୍ଷେତ୍ର ନୋହିଲେ ଦଣ୍ଡଧର

।

ଉଶ୍ୱାସ ନୋହେ ମହୀ ଭାର

।।

କ୍ଷମା ନୋହିବ କଦାଚିତେ

।

ବୁଝାଇ କହୁଅଛି ଏତେ

।।

ଖର ଦାନବ ଯଜ୍ଞ ହେଲେ

।

ସନ୍ତୋଷ ଏବେ ଦିନ ପାଳେ

।।

ଖଣ୍ଡନ ହେବ ପାପମାନ

।

ପାଳିବ ଚଉବର୍ଗମାନ

।।

ଖଣ୍ଡି କୁଡ଼ିଆ ଷୋଳପୁରୀ

।

ହୋଇବ ଉଆଁସ ପାଚେରୀ

।।

ଖରାପ ନୋହିବ ଯେ ଧର୍ମ

।

ସର୍ବ ବ୍ୟାପିତ ହେବ ବ୍ରହ୍ମ

।।

କ୍ଷମା ମହିମା ପାଦେ ଧ୍ୟାୟି

।

ଭଣେ ଅର୍କ୍ଷିତ ଭୀମଭୋଇ

।।

କାରଣ ଯେହୁ ଏ ସଂସାରେ

।

ଥିଲେ ଯେ ବୈଷ୍ଣବ ବେଶରେ

।।

କରି ସେ ଅନୁକୂଳ ସବୁ

।

ଆଗକୁ ଥୋଇଛନ୍ତି ପ୍ରଭୁ

।।

କଳିକାଳକୁ ଦେଖି କରି

।

ଯାଇ ଅଛନ୍ତି ଅପସରି

।।

କଣ୍ଟ ହେଲାଣି ଆସି ଶେଷ

।